لبانت
به ظرافت شعر
شهواني ترين بوسه ها را به شرمي چنان مبدل مي کند
که جاندار غار نشين از آن سود مي جويد
تا به صورت انسان درايد
و گونه هايت
با دو شيار مّورب
که غرور ترا هدايت مي کنند و
سرنوشت مرا
که شب را تحمل کرده ام
بي آن که به انتظار صبح
مسلح بوده باشم،
و بکارتي سر بلند را
از رو سبيخانه هاي داد و ستد
سر به مهر باز آورده م
هرگز کسي اين گونه فجيع به کشتن خود برنخاست
که من به زندگي نشستم!

من هم آپ كردم...